Animizm – o jednej z pierwszych religii

Z języka łacińskiego wywodzi się pojęcie animizmu, które dosłownie tłumaczy się jako życie, duszę, oddech. Takim samym określeniem definiuje się pogląd, który wskazuje na to, że istota która nie jest człowiekiem, a więc roślina, zwierzęta, a zdaniem wyznawców animizmu, nawet przedmioty które nie żyją – rzeczy materialne – mają swoją duszę. Tak w wielkim skrócie można scharakteryzować nadrzędną myśl, jaka towarzyszy pojęciu animizmu i jego filozofii. Więcej na ten temat w dalszych fragmentach.
Jeżeli chodzi o to, czym dokładnie jest animizm w antropologii religii, to określa się go tam jako charakterystyczny system wierzeń bazujący zwłaszcza na pierwszych, pierwotnych wyznaniach religijnych. I tak warto wspomnieć, iż animizm wykształcił się wśród rdzennych plemion, zanim jeszcze doszło do pojawienia się w pełni wykrystalizowanych systemów religijnych jakie funkcjonują po dziś dzień typ katolicyzm, protestantyzm, buddyzm. W kulturze animizmu najważniejsze okazuje się duchowe podejście do wszystkiego, co nieczłowiecze, a mianowicie najważniejsze jest nadawanie temu nadprzyrodzonej siły i mocy sprawczej. Warto jednakże podkreślić prymitywizm tamtejszych wierzeń, bowiem w nadrzędnej grupie społeczeństw animistycznych nie ma nawet pojęcia animizm, o którym tu mowa. Nie widnieje nawet określenie religia w odniesieniu do tego światopoglądu. Dzisiejsza teoria na temat animizmu została natomiast ujęta w granice definicji poprzez dziewiętnastowieczne działania ówczesnego ewolucjonisty Edwarda B. Taylora.