Z języka chińskiego, dosłownie tłumacząc – jingtuzong, z koreańskiego to chongt’o chong, z japońskiego – jodo-shu, a mowa tu o Szkole Czystej Krainy, która stanowi popularną tradycję buddyzmu chińskiego i wiąże się z amidyzmem. Na czym polega i do czego dążą jej nauczyciele? Dowiesz się o tym, czytając dalsze rozważania zawarte w niniejszym poradniku.
Generalnie Szkoła Czystej Krainy jest inaczej określana i znana jako Szkoła Czystej Ziemi. Bazuje ona na trzech zasadniczych sutrach, które są filarem na jakim ten system filozoficzno-religijny w ogóle bazuje. W grę wchodzi amitabha sutra, czyli emituo jing. Jest to japońska amida butsu, czyli Mniejsza sutra Sukhawatiwjuha, odnosząca się do opisu Czystej Krainy Amitabhy. Drugi filar to Amitayus sutra, jaka określana jest terminem sutry większej i ma w sobie historyjne dzieje Dharmakary oraz zawiera komplet czterdziestu ośmiu ślubowań. Jest do tej pory znana w tłumaczeniach na język chiński i to aż dziesięciokrotnie! Pięć z tych interpretacji udało się natomiast zachować po dziś dzień. Trzeci filar to z kolei amitayurdhyana sutra, a więc jest to sutra medytacyjna Amitajusa, jaka opiera się na metodach medytacyjnych.
Ogólnie szkoła, którą charakteryzujemy w niniejszym artykule bazuje na trzech podstawowych, naczelnych praktykach, a mianowicie mowa tu o praktyce nianfo, czyli stałe powtarzanie słów polegające na chwaleniu w ten sposób buddy. Jest to niewątpliwie zdaniem religioznawców ogromny wpływ Indii. Co więcej, nie zapominajmy także o tym, że łączy się to z przekonaniem o tym, iż wiara w wybawienie tyczy się wszystkich wyznających buddyzm. To za sprawą ufności bóstwu Amitabhy.
Szkoła Czystej Krainy
