Tradycjonalizm katolicki

Jednym z charakterystycznych nurtów katolicyzmu okazuje się tradycjonalizm katolicki, który odnosi się do dawnych, starych zwyczajów kościelnych. Bazuje na liturgii rzymskiej, a dokładniej łączy się z jej pielęgnowaniem, tylko klasycznie, tradycjonalnie. Wszystko wskazuje na fakt, że jest to skrajna forma, która stanowi przeciwną decyzję wobec postanowień papieskich.
To przekształca się w schizmę, a ściślej rzecz biorąc oddzielenie tradycjonalizmu katolickiego od kościoła katolickiego. Niegdyś uznano, że był to kościół nieprawowierny. W tradycjonalizmie zaś chodzi o to, że uczone są wszelkie nauki tradycyjnokatolickie. Są one przeciwne reformom papieskim, ale bazują na normach i zasadach wiążących się z moralnością, wiarą i jej filarami, życiem religijnym, w tym w grę wchodzą praktyki pobożnościowe oraz praktyki liturgiczne. Dodatkowo, należy także zwrócić uwagę na funkcjonowanie Kościoła, które uwzględnia praktykowanie postów, jakie przestały obowiązywać i zostały zniesione. Istnieje szeroka grupa tradycjonalistów, która jest natomiast uznana poprzez papieża a oni w zamian uznają jego zwierzchnictwo. W grę wchodzi tu Instytut Chrystusa Króla, czyli ICRSS, Instytut Dobrego Pasterza- IBP, Franciszkanie Niepokalanej a więc FFI, Kanonicy Regularni Świętego Jana Kantego – SJC. Należy również wspomnieć o Bractwie Kapłańskiego Świętego Piusa X, jakie nie zyskało formalnej aprobaty ze strony papieża, lecz samo uważa za nadrzędną głowę Kościoła. Tradycjonalizm miał swą radykalną postać, która doprowadziła do podziału na dwie grupy- sedewakantystycznych poglądów oraz przekonań sedeprywancjonistycznych.