Tradycjonalizm katolicki

Jednym z charakterystycznych nurtów katolicyzmu okazuje się tradycjonalizm katolicki, który odnosi się do dawnych, starych zwyczajów kościelnych. Bazuje na liturgii rzymskiej, a dokładniej łączy się z jej pielęgnowaniem, tylko klasycznie, tradycjonalnie. Wszystko wskazuje na fakt, że jest to skrajna forma, która stanowi przeciwną decyzję wobec postanowień papieskich.
To przekształca się w schizmę, a ściślej rzecz biorąc oddzielenie tradycjonalizmu katolickiego od kościoła katolickiego. Niegdyś uznano, że był to kościół nieprawowierny. W tradycjonalizmie zaś chodzi o to, że uczone są wszelkie nauki tradycyjnokatolickie. Są one przeciwne reformom papieskim, ale bazują na normach i zasadach wiążących się z moralnością, wiarą i jej filarami, życiem religijnym, w tym w grę wchodzą praktyki pobożnościowe oraz praktyki liturgiczne. Dodatkowo, należy także zwrócić uwagę na funkcjonowanie Kościoła, które uwzględnia praktykowanie postów, jakie przestały obowiązywać i zostały zniesione. Istnieje szeroka grupa tradycjonalistów, która jest natomiast uznana poprzez papieża a oni w zamian uznają jego zwierzchnictwo. W grę wchodzi tu Instytut Chrystusa Króla, czyli ICRSS, Instytut Dobrego Pasterza- IBP, Franciszkanie Niepokalanej a więc FFI, Kanonicy Regularni Świętego Jana Kantego – SJC. Należy również wspomnieć o Bractwie Kapłańskiego Świętego Piusa X, jakie nie zyskało formalnej aprobaty ze strony papieża, lecz samo uważa za nadrzędną głowę Kościoła. Tradycjonalizm miał swą radykalną postać, która doprowadziła do podziału na dwie grupy- sedewakantystycznych poglądów oraz przekonań sedeprywancjonistycznych.

Wschodni katolicyzm

Katolicyzm posiada podstawowy podział na wschodnie wyznania oraz zachodnie. Dzisiaj zajmiemy się tym pierwszym kościołem. Z czego zrodziła się ta klasyfikacja i co obejmuje? Dowiesz się o tym z dalszych akapitów niniejszego tekstu.
Kościół wschodni katolicki jest to określenie łączne obejmujące Kościół katolicki, który wiąże się ze Stolicą Apostolską, a za nadrzędnego biskupa uznaje biskupa Rzymu, czyli papieża. Po schizmie wschodniej pojawiła się specyficzna grupa wyznań katolickich, w tym właśnie w tym okresie mniej więcej wyodrębnił się kościół katolicki wschodni. Doktryna jaka została przyjęta przez wiernych tego nurtu chrześcijańskiego bazuje na zachowaniu liturgii kościołów typowo wschodnich, a więc jest to liturgia zupełnie inna niż przy kościołach zachodnich. Na wschodnie kościoły składają się natomiast przede wszystkim rozmaite wspólnoty kościelne zupełnie niezależne, jakie dołącza się ogólnie do pięciu głównych, nadrzędnych tradycji liturgicznych.
Jeszcze jedno na co trzeba zwrócić uwagę w kontekście charakterystyki kościołów katolickich to dwa przymioty, jakie go cechują. I tak jest to kościół katolicki oraz wschodni, co to oznacza? Po pierwsze to generalne nawiązanie do chrześcijaństwa, jakie wiąże się ze schizmą wschodnią z 1054 roku, a także z tym, iż jest to pojęcie przeciwne do kościoła zachodniego. Przeważającą liczba wspólnot kościelnych połączyła się z rzymskim kościołem, tak samo i te wschodnie, w oparciu o unie kościelne. Często jako wschodniokatolickie rozumie się wspólnoty zwane Kościołem sui iuris oraz kościoły partykularne.